ԿԱՆԽԱՎԱՐԿԱԾԸ ՈՐՊԵՍ ՎԵՐԱՆՎԱՆԱԿԱՆ ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ ՆԵՐԻՄԱՍՏ

Authors

  • Նարինե ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ Երևանի պետական համալսարան

DOI:

https://doi.org/10.46991/FLHE/2018.22.1.108

Keywords:

կանխավարկած, վերանունություն, վերանվանական հարաբերություններ, երկխոսություն, կանխամտածված ներիմաստ, ոչ կանխամտածված ներիմաստ, խոսքային մտադրություններ, բառային միավոր, լեզվական միավոր

Abstract

Սույն հոդվածում քննության են առնվում երկխոսության մեջ կանխավարկածի դիտավորյալ և ոչ դիտավորյալ դրսևորման առանձնահատկությունները: Ուսումնասիրության հիմքում ընկած են վերանվանական հարաբերությունները՝ որպես կանխավարկածի տարբերակման հիմնական չափորոշիչներ: Կանխավարկածն ամրագրված է լեզվի կառուցվածքում, ուստի առնչվում է զուտ բառային միավորների ոլորտին և հայտնի է յուրաքանչյուրին: Հատուկ ուշադրություն է դարձվում նախադասության որևէ անդամի՝ որոշակի ընգծումով` շեշտադրմամբ կամ առոգանությամբ արտասանությանը, ըստ այդմ էլ տվյալ անդամը կարելի է համարել նախադասության դիտավորություն արտահայտող կանխավարկած: Այսինքն, խոսողի սուբյեկտիվ մոտեցման միջոցով է նախադասության այս կամ այն անդամը որակավորվում որպես տվյալ ասույթի կանխավարկած և արտահայտում կանխամտածված ներիմաստ:

Downloads

Published

2018-05-16

Issue

Vol. 22 No. 1 (24) (2018)

Section

Լեզվաբանություն

License

Copyright (c) 2018 Narine MANUKYAN

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.