ՕՍՄԱՆՅԱՆ ՎԵՐՋԻՆ ԽԱԼԻՖԸ ԵՎ ԻՍԼԱՄԱԿԱՆ ԽԱԼԻՖԱՅՈՒԹՅԱՆ ԱՎԱՐՏԸ․ ԱԲԴՈՒԼ ՄԵՋԻԴ ԵՐԿՐՈՐԴ

Authors

DOI:

https://doi.org/10.46991/jos.2023.24.2.311

Keywords:

խալիֆայություն, Օսմանյան կայսրություն, իսլամ, աշխարհիկություն, Մուստաֆա Քեմալ, Աբդուլ Մեջիդ

Abstract

Սկսած 1516 թվականից, երբ օսմանյան սուլթան Սելիմ Առաջինը ստանձնեց նաև մուսուլմանների հոգևոր առաջնորդի՝ խալիֆի տիտղոսը, դա դարձավ ժառանգաբար փոխանցվող տիտղոս Օսմանյան կայսրության տիրակալների համար և այն վերապահվեց Օսմանօղլուների սուլթանական տոհմին։ 1922 թ․ Օսմանյան սուլթանության վերացումից հետո խալիֆի տիտղոսը պահպանվեց մինչև 1924 թվականը և ըստ ավանդույթի փոխանցվեց նախկին թագաժառանգ Աբդուլ Մեջիդ Օսմանօղլուին, ով էլ դառնալու էր ոչ միայն օսմանյան, այլև ընդհանրապես վերջին խալիֆը։ 1924 թ․ մարտի 4-ին ԹԱՄԺ-ը ընդունում է որոշում խալիֆայության լուծարման, ինչպես նաև սուլթանական Օսմանօղլուների ողջ տոհի Թուրքիայից 24 ժամվա ընթացքում արտաքսման մասին։ Արդեն երկրից արտաքսված  խալիֆը չի ընդունում ԹԱՄԺ որոշումը, այն համարում է ոչ լեգիտիմ ու մինչև իր կյանքի վերջ փորձում է որոշակի քայլեր անել: Սակայն 1944 թ․ Աբդուլ Մեջիդի մահով փաստացի դադարեց գոյություն ունենալ խալիֆայության ինստիտուտը նաև սիմվոլիկ առումով, որովհետև եթե 1924 թ․ Թուրքիայի խորհրդարանի որոշումից հետո գահընկեց խալիֆի անձով պայմանավորված այդ կառույցը դեռ պահպանում էր իր դե ֆակտո գոյությունը, ապա 1944 թ․ դա էլ ավարտվեց։ Խալիֆայության դե յուրե և դե ֆակտո ավարտը նաև Թուրքիայի հիմնադիր-նախագահ Մուսթաֆա Քեմալի սկսած պետության աշխարհիկացման պայքարում կարևոր դեր ունեցավ։

References

Հանթինգտոն Ս․, Քաղաքակրթությունների բախումը, Երևան, 2021։

Поцхверия Б., Ислам в турецкой конституции, Современная Турция: проблемы и решения (сборник статей), Москва, 2006.

Hurgronje S., Islam and Turkish Nationalism, Foreign Affairs, 1924, vol. 3, no. 1, pp. 61-77.

Altın Ş., Sürgündeki Son Halife Abdülmecid Efendi, İstanbul, 2015.

Ardakoç K., Hilafet Meselesi, İstanbul, 1955.

Bardakçı M., Şahbaba – Osmanoğulları’nın Son Hükümdarı VI Mehmed Vahideddin’in Hayatı, Hatıratı ve Özel Mektupları, İstanbul, 1998.

Kandemir F., Son Halifenin Son Günleri, İstanbul, 2015.

Karpat K., Osmanlı'dan Günümüze Elitler ve Din, İstanbul, 2009.

Kemal Atatürk, Nutuk, İstanbul, 2015.

Satan A., Son Halife Abdülmecid Efendi, İstanbul, 2016.

Zürcher E. J., Millî Mücadelede İttihatçılık, İstanbul, 2016.

Downloads

Published

2024-06-03

How to Cite

Հովհաննիսյան Գ. (2024). ՕՍՄԱՆՅԱՆ ՎԵՐՋԻՆ ԽԱԼԻՖԸ ԵՎ ԻՍԼԱՄԱԿԱՆ ԽԱԼԻՖԱՅՈՒԹՅԱՆ ԱՎԱՐՏԸ․ ԱԲԴՈՒԼ ՄԵՋԻԴ ԵՐԿՐՈՐԴ. Արևելագիտության հարցեր, 24(2), 311–331. https://doi.org/10.46991/jos.2023.24.2.311