ՎՏՆԱԳԱՎՈՐ ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԻ ԱՌԱՋԱՑՄԱՆ ՊԱՀԸ ՈՐՊԵՍ ՀԱՆՑԱՆՔԻ ԿԱՏԱՐՄԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

Abstract

Այս հոդվածում ուսումնասիրվում է «հանցագործության կատարման պահի» որոշման հարցը, որը ժամանակի ընթացքում քրեական օրենքի գործողության սկզբունքի էական բաղադրատարրն է։ Այս ինստիտուտը տեսական և գործնական էական նշանակություն ունի՝ ինչը հաճախ հարուցում է բազմաթիվ իրավական վեճեր։ Հանցագործության կատարման ժամանակի խնդիրը շարունակում է մնալ խիստ արդիական, քանի որ ՀՀ քրեական և քրեական դատավարության նոր օրենսգրքերը ուժի մեջ են մտել 2022 թվականի հուլիսի 1-ից, ուստի մինչ այդ պահը հանցանք կատարած անձանց նկատմամբ կիրառվելիք օրենքի որոշումն ունի կարևոր նշանակություն:

Այնուհետև, հեղինակը եզրակացնում է, որ ձևական հանցագործությունների դեպքում, երբ արարքի կատարումն ինքնին ավարտված հանցագործություն է, կամ նյութական հանցագործության դեպքում, երբ հանցավոր արարքի և վտանգավոր հետևանքի առաջացման միջև ժամանակային խզում չկա կամ այն չնչին է, ապա հանցագործության կատարման ժամանակը հենց արարքի կատարման պահն է։ Սակայն, երբ հանցագործության և վտանգավոր հետևանքի առաջացման միջև կա ժամանակային խզում, և հանցավոր արարքը (գործողություն կամ անգործություն) կատարած անձը արդյունավետ վերահսկողություն է պահպանում վտանգավոր հետևանքի առաջացման վրա և կարող է կանխել այն, ապա հանցագործության կատարման ժամանակը պետք է համարել վտանգավոր հետևանքի առաջացման պահը։